Ottomaans Griekenland 1453 - 1832
Koninkrijk 1832 - 1964
Republiek 1964 - Heden
Griekenland zal gedurende bijna vier eeuwen onderdeel zijn van het Ottomaanse Rijk. 
De Balkanlanden komen in 1453 al grotendeels in handen van de Ottomanen. In 1456 veroveren ze Athene en een groot deel van het Griekse vasteland. Een aantal eilanden komt daarna aan de beurt, Rodos pas in 1523, Kreta in pas in 1669. Dit eiland is al 400 jaar in Venetiaanse handen. Kreta is een belangrijke handelspost voor heel het oostelijk Middellandse Zeegebied. De verovering van Kreta gaat gepaard met een hevige zeestrijd tussen Venetië en de Ottomanen gedurende de jaren 1645 - 1669.
Tijdens hun bezetting verdelen de Ottomanen Griekenland in een zevental militaire districten en sturen er Turkse boeren heen om zodoende een reserveleger bij de hand te hebben. Sommige dorpen zijn geheel Turks, andere geheel Grieks. Het gezag in de dorpen wordt uitgeoefend door een militair, die overigens vaak afwezig is. Op de eilanden merkt men nog het minst van de Turken. De Grieken blijven binnen het Osmaanse rijk toch een belangrijke minderheid vormen. Handel en zeevaart zijn bijna uitsluitend Griekse professies. Hoewel men om ambtenaar te worden wel de islam moet aanhangen, worden vele overheidstaken desalniettemin door Grieken uitgevoerd. Gedurende de Turkse overheersing verslechtert de economische ontwikkeling van Griekenland. Vanaf 1600 voeren de Ottomanen in delen van Griekenland een militair bestuur in. Dit leidt niet alleen tot verzet (ook via guerrillastrijders), maar ook tot economische ontwrichting en een snelle daling van de bevolking.
Beleg van Wenen 1683
Als intermezzo vermelden we hier een grote bedreiging voor West-Europa: het beleg van Wenen door de Ottomannen. Het beleg is een poging om Wenen in te nemen. Wenen is de hoofdstad van het aartshertogdom Oostenrijk, ook de residentie van de keizer van het Heilige Roomse Rijk en de zetel van de Habsburgse monarchie. Het beleg begint op 14 juli 1683 en eindigt op 12 september 1683 als het leger van de Ottomanen verslagen wordt door een ontzettingsleger. Het beleg van Wenen is een duidelijk keerpunt in de geschiedenis van het Ottomaanse Rijk. De Europese grenzen van het Rijk worden daarna geleidelijk steeds verder teruggedrongen. In de loop van de achttiende en negentiende eeuw gaan Oekraïne, de Krim en het grootste deel van de Balkan verloren.
Vanaf 1700 wordt de toestand in Griekenland wat draaglijker, ook dankzij de hulp van Rusland. Griekenland mag vanaf 1774 een handelsvloot hebben onder Russische vlag en in sommige bestuursfuncties worden Grieken benoemd. De guerrilla tegen de Turken gaat echter door. Vele getergde boeren zijn de bergen ingevlucht op het moment dat hun dorp geplunderd wordt of een Turks garnizoen moet herbergen. In onherbergzame gebieden houden deze partizanen stand als ondergrondse strijders voor de vrijheid. Het Griekse streven los te komen van het Ottomaanse rijk wordt door de grote mogendheden in 1815 besproken op het Congres van Wenen, maar Groot-Brittannië voelt er niet veel voor, omdat het de veroverde Ionische Eilanden voor zichzelf wil behouden.
Griekse Onafhankelijkheidsoorlog 1821 - 1832
In 1814 wordt door Griekse kooplieden in het buitenland de Filiki Eteria (Genootschap van Vrienden), een geheime Griekse bevrijdingsbeweging, opgericht met het doel de Ottomaanse overheersing omver te werpen en een onafhankelijke Griekse staat te vestigen. Eén van de helden ervan is Bouboulina. Zij leidt in 1821 als een Jeanne d'Arc vanuit het eiland Spetses een opstand tegen de Turken op de 
Peloponnesos. De opstand is onderdeel van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog tussen de Grieken en de Turken. Deelnemers zijn vooral de vele in de bergen aanwezige guerrillastrijders. De oorlog start als de Grieken een onafhankelijkheidsverklaring afkondigen op 25 maart 1821 (deze dag wordt later de Griekse nationale feestdag). Er breekt een algehele opstand tegen de Turken uit. Op de Peloponnesos eerst met succes, maar daarna zijn er vele ernstige tegenvallers, de Turken maken met bloeddorstige wreedheid een einde aan de opstand en brengen grote verwoestingen aan. De publieke opinie in Europa kiest echter partij voor de Grieken. In 1827 keert alles ten goede: Rusland, Frankrijk en Engeland grijpen in. Hun vloot brengt de Turks-Egyptische vloot de nederlaag toe. De Turken worden verdreven uit de Peloponnesos en Midden-Griekenland. Dit bevrijde gebied wordt een republiek. De oorlog eindigt bij de erkenning van de onafhankelijkheid van Griekenland in juli 1832 bij het Verdrag van Constantinopel. Met hulp van de drie grote mogendheden krijgt Griekenland nu eindelijk zijn onafhankelijkheid terug.
Aan de Ottomaanse overheersing van Griekenland komt in 1832 een einde.
Wat gebeurt er tegelijkertijd elders in de wereld tijdens dit Ottomaans Griekenland? Dat kun je zien in document “WDP (9)”.
Het Koninkrijk Griekenland 1832 - 1974
Het koninkrijk volgt op de Eerste Helleense Republiek (1827) die tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog ontstaat. In 1923 wordt de monarchie afgeschaft en wordt de Tweede Helleense Republiek uitgeroepen. De monarchie wordt in 1935 hersteld, maar wordt in 1974 weer afgeschaft. Wie wordt de eerste koning in Griekenland?
Griekse diplomaten reizen in 1832 de Europese hoven af om een koning voor hun bevrijde land te vinden. Uiteindelijk vinden is de 17-jarige prins Otto van Beieren bereid de eerste koning van Griekenland te worden. Als Otto I regeert hij van 1832-1862. Na zijn afzetting levert het Deense koningshuis Sleeswijk-Holstein de 17-jarige prins Willem als tweede koning. Als George I regeert hij vanaf 1863 tot 1913. Twee weken voor zijn 50-jarig regeringsjubileum wordt hij vermoord. George I is de overgrootvader van de huidige Britse koning Charles III. De regeringen van zijn opvolgers zijn kort en onveilig. Constantijn I volgt zijn vader George I op. Tijdens zijn regering (1913 - 1922) moet hij drie jaar (1917 - 1920) tijdelijk aftreden (WO I). In die drie jaar is zijn zoon Alexander I (1917-1920) koning. Een volksstemming in 1920 roept Constantijn terug als koning. Constantijn treedt in 1922 af om een burgeroorlog te voorkomen (de Grieken verliezen een oorlog tegen de Turken). Zijn oudste zoon volgt hem op als George II (1922-1923 en 1935 - 1947). In de tussenliggende jaren 1923 - 1935 is Griekenland de Tweede Helleense Republiek. Dit is het gevolg van diverse problemen in het land, afschaffing van de monarchie en daarna weer herstel ervan. Tijdens WO II moet de koning tijdelijk uitwijken naar het buitenland. Hij sterft kort na de oorlog aan een hartaanval. Griekenland staat in WO I (1914 - 1918) en WO II (1939 - 1945) aan de kant van de geallieerden. George II wordt opgevolgd door zijn broer Paul I (1947 - 1964). Er zijn grote problemen in het land en er heerst een burgeroorlog met veel interne spanningen en onderlinge strijd. De echtgenote van Paul I veroorzaakt een dieptepunt in de populariteit van het Griekse koningshuis. Paul I wordt na zijn overlijden opgevolgd door zijn 24-jarige zoon Constantijn II (1964 - 1974). Door toedoen van zijn moeder is de waardering voor de Griekse monarchie al minimaal geworden. Toch heeft de jonge koning alle vereiste kwaliteiten om populair te worden. Maar het zit hem niet mee. Het blijft roerig in Griekenland. Een omstreden beslissing van de koning (het ontslag van de regering), veroorzaakt in 1967 langdurige kabinetscrises en onlusten. Er volgt een staatsgreep door militairen, een tegencoup van de koning mislukt, de koninklijke familie wordt het land uitgezet. In 1973 vervangt de Griekse regering de monarchie door een republiek met Georgios Papadopoulos als president. In 1973 volgt een tweede militaire staatsgreep. In 1974 kiezen de Grieken blijvend voor een republiek. In het buitenland aanvaardt de koning de uitslag. In 2013 keert hij terug naar zijn geboorteland, waar hij in datzelfde jaar op 82-jarige leeftijd komt te overlijden.
De Republiek Griekenland 1974 - Heden
Het huidige Griekenland heet officieel de Helleense Republiek en is dus eigenlijk de Derde Helleense Republiek. De huidige president (2025) is Katerina Sakellaropoulou. Zij is sinds 13 maart 2020 de eerste vrouwelijke president van Griekenland. Zij is de tiende president vanaf 1974. Griekenland telt 10,4 miljoen inwoners (in 2024). Bijna de helft hiervan woont in Athene en omgeving. De overgrote meerderheid behoort tot de Grieks-orthodoxe kerk. Geloof speelt vandaag de dag nog een belangrijke rol in het leven van de Grieken.
De informatie over dit laatste deel van de geschiedenis van de Grieken heb ik samengevat in beeld gebracht in de presentatie "Deel 6 - Nieuw-Griekse tijd”. Hierin staat de grote lijn van de geschiedenis, aangevuld met nadere details.
Uitleiding Geschiedenis Grieken met presentaties
Om het geheel van de geschiedenis van de Grieken te overzien, geven we hier nogmaals het overzicht in de vorm van de tijdlijn via document "Tijdlijn Grieken" en voor de oriëntatie in het bredere kader van de Griekse geschiedenis nogmaals in de vorm van de tijdbalk via document “Tijdbalk Grieken”.
De informatie in dit artikel over Griekenland heb ik samengevat in beeld gebracht in de presentatie "Griekenland" in zes delen (zie het overzicht daarvan in document "Presentaties Griekenland"). Voor als je op deze plaats nogmaals naar de presentaties wilt gaan, geven we hier de link voor elk afzonderlijke deel:
▪ deel 1 De Vroege Gieken ▪ deel 2 Oud-Griekse tijd (1)
▪ deel 3 Bouwwerken ▪ deel 4 Oud-Griekse tijd (2)
▪ deel 5 Oud-Griekse tijd (3) ▪ deel 6 Nieuw-Griekse tijd.
De Wereld-Dwars-Profielen (WDP) kun je nogmaals via de link als volgt vinden:
▪ WDP 1 (2000 - 1500 v. Chr.) ▪ WDP 2 (1500 - 1000 v. Chr.)
▪ WDP 3 (1000 - 750 v. Chr.) ▪ WDP 4 (750 - 500 v. Chr.)
▪ WDP 5 (480 - 323 v. Chr.) ▪ WDP 6 (323 - 146 v. Chr.)
▪ WDP 7 (146 v. Chr. - 476 na) ▪ WDP 8 (500 - 1000)
▪ WDP 9 (1000 - Heden). (link voor elke WDP)
De WDP's staan ook aangegeven in het hiervoor genoemde document "Presentaties Griekenland".